Wim Roetert: 'Langzamerhand verschuif je richting de melkveehouderij'

'Van 1955 tot ’70 hebben we goede jaren gehad. We verkochten een hoop fokvee, MRIJ-stamboek. De varkens gingen hartstikke goed. In 1954 hebben we een nieuwe varkensschuur gezet. We hebben in die tijd ook een boerderij met 23 hectare grond voor 14.000 gulden gekocht. Aan het huis moest wel wat vertimmerd worden. Daar is onze arbeider gaan wonen. Later kreeg broer Gerrit het mee. Die heeft het voor 30.000 gulden verkocht, zonder grond!

Achter in de jaren ‘50 hebben we onze eerste trekker, een Ford gekocht. Hij reed op petroleum. Mijn vader was er eerst tegen, maar toen hij zag dat het goed was, zette hij ook door. We hebben nog jaren een mooi Gelders raspaard gehad. Die deed nog wat lichte werkzaamheden. Soms kwamen er kinderen om op het paard te rijden. Toen hij wegging, keek  hij in de wagen bij de weg achterom. Die blik vergeet in nooit weer, alsof hij wist wat er te gebeuren stond. Toen mijn broer in 1965 ging trouwen, heeft hij de Ford meegekregen. Wij kochten twee nieuwe Ford Dexa’s weer. Die kostten 8.000 gulden per stuk.

In de jaren ’50 hebben we ook onze eerste melkmachine gekregen. Dan zat je met kannen in de grupstal tussen de koeien. De melk goot je over in de melkbus. Daarmee hebben we door gemolken tot de melkstal kwam. We hebben eigenlijk een fase overgeslagen met de ontwikkeling van de melkmachine. Een melkleiding in de stal hebben we niet gehad. Ik wilde weten wat een koe geeft. Met de opvangglazen in de melkstal kon je dat goed zien. We waren één van de eersten hier met een ligboxenstal. Er was een grote bedrijfsschuur van 24 bij 22 meter op de Platvoet bij Deventer te koop. Die had nog maar een jaar of 3, 4 gestaan. In 1970 hebben we hem gekocht. We hebben hem zelf afgebroken en weer opgebouwd. In februari 1972 zijn we er gaan melken. We konden in één keer van 18 koeien op 50 komen.

Langzamerhand verschuif je zo richting de melkveehouderij. De varkens hebben we nog tot een jaar of 10 geleden aangehouden. We hadden een 60 fokzeugen. We verkochten de biggen aan fokkers, tot aan Brabant toe. Mijn vrouw hield zich veel met de varkens bezig. Ja, ze werkte ook mee op het bedrijf. Daar werd niet over gepraat. Dat hoorde er gewoon bij. Toen de varkensschuur aan vervanging toe was, zijn we ermee opgehouden.'