image/svg+xml

Ubele Dijkstra: 'Soms kregen we de spoedmelding: "koe in de grup"'

Verhaal

Ubele Dijkstra: 'Soms kregen we de spoedmelding: "koe in de grup"'

Plaatje bij verhaal: afbeelding_60_0.jpg

'Vanaf de jaren zeventig kwamen er in het kader van de ruilverkaveling steeds meer boerderijen in de buitengebieden van Staphorst, IJhorst en Rouveen. De bedrijven werden groter, maar het totaal aantal boeren nam af. De nieuwe boeren bouwden grote, moderne stallen. Daardoor hadden ze de mogelijkheid om meer vee aan te schaffen. Met die kleine stalletjes in Staphorst zelf was dat niet zo eenvoudig.

Die grotere veestapels vergde een andere gedachtegang van de mensen. Voorheen werd ik op een avond wel eens bij een hoestende big geroepen. Die boer had dan zes biggen en als er eentje hoestte was er echt iets aan de hand. Soms stond de hele familie er omheen om te kijken wat er was. Logisch, want die mensen waren gehecht aan hun beesten. Men rekende erop dat je zo snel mogelijk kwam. Later had je stallen vol met hoestende biggen en kwam je de volgende dag pas een keer kijken. Dat was een groot verschil.

Op Staphorst waren de gruppen in de stal erg breed. Als er een koe was met melkziekte die niet meer kon staan, gleed hij soms zo met z’n gat in de grup. Wanneer de boer vervolgens zijn touw of halsketting doorsneed lag zo’n beest er helemaal in. In dat geval kregen wij de spoedmelding “koe in de grup.” Dan moest je hem er met touwen en hulp van de buren zo snel mogelijk weer uitslepen. In de nieuwe stallen kregen de dieren veel meer ruimte om te lopen. Dat was beter voor het beenwerk. Een gevolg was wel dat alle koeien onthoornd moesten worden. Die handeling was nieuw voor mij. Ik werd een keer door een boer gebeld die zei dat hij bijna dood was geweest! Hij had z’n koeien nog niet laten onthoornen en ze waren wild geworden in de stal. Die beesten konden elkaar en de boer dan verwonden. Voor het onthoornen trok je een middag uit. Je deed de hele veestapel in één keer. Het was nodig, maar ik vind het altijd nog een mooi gezicht als ik koeien met hoorns in de wei zie lopen. Zo’n weide met kalle koppen vind ik niks.

Als een boer de koeien op stal had staan, moest hij oppassen voor de slepende melkziekte. Vaak had hij hetzelfde voer voor alle dieren, maar als hij in z'n nieuwe stal de mogelijkheid had om koeien apart te zetten, bijvoorbeeld drachtige koeien, dan was dat beter. Die hadden namelijk ander voer nodig dan koeien die melk moesten produceren. Later kreeg je aparte afkalfstallen, waar ook een zieke koe neergezet kon worden. Die kon dan beter uitzieken en was beter te behandelen. In de grupstal stond je tussen de andere koeien en was het vaak krap. In zo'n moderne stal had je meer ruimte. Bij een keizersnede moest je de koe scheren en daarna opereren. Soms ging zo'n beest erbij liggen. Daar was in een grupstal geen ruimte voor.'

Trefwoorden:Diergezondheid, Ligboxenstal, Bedrijf, Project Streekcultuur
Personen:Ubele Dijkstra
Periode:1950-2000
Locatie:IJhorst
Thema's:Ligboxenstal, Diergezondheid

Reacties

Er zijn nog geen reacties op dit item

Plaats een reactie

Velden met een zijn verplichte velden.