Margje Kleinlugtenbeld: 'Mijn moeder kon heerlijk koken'

'Ik verdiende als boerenmeid 350 gulden per jaar. Dat was niet veel. Mijn broertje die een jaar jonger dan mij was verdiende als boerenknecht een tientje per week. Van Leusen hield het geld in bewaring. Als ik zakgeld wou hebben voor bijvoorbeeld Koninginnedag, moest ik hem dat vragen. Dat bedrag schreef hij dan op in een boekje en wat er overbleef kreeg ik aan het einde van het jaar in één keer uitbetaald.

Eén keer in de twee weken hoefde je op zondagavond niet te melken. Als je dan 's ochtends de kerk uit kwam, mocht je naar je vader en moeder toe. Mijn moeder kon altijd lekker koken. We kregen dan van die lekkere chocoladevla erbij. Dat vond ik altijd heerlijk. Misschien maakte ze dat wel speciaal omdat ik thuis kwam. Bij Van Leusen kreeg ik ook wel eten, maar dat was toch anders. Het was niet zo luxe zoals ik bij m'n moeder kreeg. Verder was ik 's avond nooit vrij, behalve bij de winterdag op woensdag- en donderdagavond. Dan had ik zang en ging ik naar de meisjesvereniging. Dat duurde van half acht tot half tien, dus kon je om kwart voor tien weer thuis zijn. Als je later was, kreeg je dat de volgende dag direct te horen. Of je mocht die week daarna niet meer weg.

In januari had je één keer per jaar een week vrij. Spinneweek werd dat genoemd. Dat gold voor alle boerenmeiden in de omgeving, niet voor de knechten. Er was dan niet zoveel te doen op de boerderij dus dan mocht je een week naar huis toe. Dat vond ik altijd heerlijk! Ik was dan zomaar een week bij m'n ouders. Je kon 's ochtends lekker uitslapen, dat was echt vakantie.

Het jaar liep van mei tot mei het jaar erop. In januari vroegen ze vaak al of je het volgende jaar wou blijven. Ik had het er naar m'n zin, dus dat wilde ik wel. Als ik was gestopt was ik waarschijnlijk bij een andere boer terecht gekomen en dan wist je ook niet in wat voor situatie je terecht zou komen. Van Leusen was wel goed voor me.'