Klaas van der Wal: 'We hebben een goede tijd als boer gehad'

'Ik ben tegenwoordig lid van de kegelclub. Daar zitten allemaal boeren bij die iets ouder zijn dan ik, een man of zestien in totaal. Toen het melkquotum kwam in de jaren tachtig waren we allemaal tegen. Het zou onze vrijheid beperken, dachten we. Maar we hebben er allemaal een goede tijd door gehad. Je moest dan wel quotum kopen en afschrijven, maar je kon toch wel goed verdienen. Er was altijd een redelijk goede melkprijs. Wij hadden een hypotheek van dertig jaar, maar die hebben we in vijftien jaar afbetaald. We konden goed van de opbrengsten leven. Die schaalvergroting en modernisering in de landbouw heeft daar wel invloed op gehad. Het scheelde natuurlijk ook mee dat we bij de nieuwe boerderij de eerste tien jaar nauwelijks onderhoud hadden.

Het bestuurswerk vond ik ook altijd mooi om te doen. Onlangs heeft het de Koning behaagt om mij te benoemen tot Ridder in de Orde van Oranje Nassau. Volgens de toelichting van de burgemeester voor mijn maatschappelijke inzet. Ik had niks in de gaten, maar werd ineens het podium op geroepen tijdens de afsluitende gebiedsconferentiedagen van het Nationaal Landschap IJsseldelta. Maar daar deed ik het niet voor hoor. Ik vind het al mooi dat ik mijn steentje bij heb kunnen dragen. Wij zijn kerkelijk en dan wordt je ook weleens gevraagd voor ouderling of diaken, maar daarvoor heb ik altijd wel een smoes. Ik heb ontzettend veel waardering voor die mensen, maar laat mij maar in de maatschappelijke sfeer bezig zijn.

60 procent van de boeren is lid van de LTO. De overige 40 procent lift mee, zeg ik altijd. Vroeger was bijna iedereen lid van een standsorganisatie. Tegenwoordig is de onderlinge solidariteit minder. Voor diegenen die lid zijn gaat de contributie omhoog om de toko in stand te houden, terwijl de belangenbehartiging voor iedereen gebeurt.

Nu ik 68 ben wil ik het wat rustiger aan doen, maar de jongeren van nu pakken het toch moeilijk op. Ze hebben allemaal een eigen bedrijf en zijn ontzettend druk dus zeggen ze tegen mij dat ik het nog wel kan doen. Maar ik wil er straks niet altijd als een oude zak rondlopen.’