image/svg+xml

Jo Hoff: 'Ja, de kinderen hebben vaak aan de boom gezeten'

Verhaal

Jo Hoff: 'Ja, de kinderen hebben vaak aan de boom gezeten'

Plaatje bij verhaal: wim_jo_en_alie_1959.jpg

‘Onze jongste twee dochters zijn hier geboren. Er zat een jaar en een maand tussen. Ik deed de kinderen en hielp mee op het bedrijf. ‘s Ochtends vroeg om zes uur gingen we melken. Als het melken gedaan was, haalde ik de kinderen uit bed. Dan gingen we brood eten en bracht ik ze naar school, in Westerhaar. Later konden ze zelf fietsen. Tussen de middag kwamen ze thuis warm eten. Als alles klaar was, konden ze dat net redden. Overdag hielp ik vaak met hooi halen enzo. ‘s Avonds aten we om vijf uur. Dan gingen wij weer naar achter en moesten de kinderen zich maar redden. Mijn schoonmoeder hielp nooit mee met oppassen. In de vakantie gingen de oudste twee vaak mee met melken. Dan bonden we ze met een touw aan de melkkar, zodat ze niet bij de beesten konden komen. Thuis bonden we ze vaak aan die boom, dat ze niet onder de auto konden komen. Ja, ze hebben vaak aan de boom gezeten. Het was niet anders.

De boekhouding heb ik altijd gedaan. Dat deed ik thuis in Wierden, in Vriezenveen bij mijn schoonouders en hier op de boerderij. Dat heb ik mijzelf aangeleerd. Ik had mijn eigen huishoudgeld, zoveel per week. Daar moest ik mij maar mee redden. Grotere uitgaven moesten uit de boekhouding van het bedrijf komen. Nu doet onze schoonzoon Hans de administratie van het bedrijf. Ik doe alleen nog onze eigen boekhouding.

Ik heb nooit hulp in de huishouding gehad. Boodschappen deed ik altijd op de fiets. Eerst kwam de kruidenier uit Westerhaar nog boodschappen aan huis brengen. De bakker kwam uit Vriezenveen. Ik naaide alles voor de kinderen: broeken, jassen, alles… totdat ze twaalf jaar waren en naar het voortgezet onderwijs gingen. ‘s Avonds als de kinderen op bed lagen, zat ik achter de naaimachine. Ik ben vroeger twee winters naar de naaischool in Wierden geweest. Mijn moeder kon heel goed naaien. Van haar heb ik ook veel geleerd. Ja, ik was dag en nacht bezig. Maar van hard werken ga je niet dood. Als je het met plezier doet, is dat best te doen.

We zijn nooit met vakantie geweest. Uitjes maakten we ook niet vaak. We waren altijd aan het werk. Veel contacten in de buurt hebben we niet opgedaan. In de drie jaar dat ik op Vriezenveen woonde, heb ik meer mensen leren kennen dan al die jaren hier in Westerhaar. Ik ben nog een tijd bij de Plattelandsvrouwen in Vriezenveen geweest. Maar oma werd ziek. Daardoor kon ik nooit naar de vergaderingen of een dag uit. Toen ben ik ermee gestopt. ‘s Avonds was ik vaak aan het handwerken. Ik hield veel van breien en poppen maken. Het meeste contact hadden we met de buren. Die waren bijna allemaal net zoals oud als wij. Je hielp elkaar op het bedrijf. Van die buren is bijna niemand over. Je komt nooit meer bij elkaar. Dat is allemaal voorbij.’

Trefwoorden:Gezin, Huishouding, Vrijetijdsbesteding, Project Streekcultuur, Familie
Personen:Jo Hoff
Periode:1950-2000
Thema's:Gezin, Vrijetijdsbesteding

Reacties

Er zijn nog geen reacties op dit item

Plaats een reactie

Velden met een zijn verplichte velden.