Jan Maat: 'Ik ben nu een arboretum aan het opzetten'

'Nadat de koeien weggingen en het bedrijf is gestopt ben ik met Lakenvelders begonnen. Zo’n dertig jaar geleden waren de Lakenvelders bijna uitgestorven. Een beperkt aantal mensen had die beesten nog en er was weinig bekend van de afstamming. Dus dan krijg je inteelt. Toen is er een studievereniging opgericht en later ook de vereniging Lakenvelder Runderen. Van hun blad ben ik nu eindredacteur. De vereniging heeft ook een stamboek. Dan doe je wat meer aan fokkerij. Er zijn nu zo’n 6.000 Lakenvelders. Ik heb vorig jaar een stier verkocht voor de fokkerij in Duitsland en twee koeien naar Engeland. Het jaar ervoor twee koeien en twee kalveren naar België. Wij hebben hele goede Lakenvelders. Met die Lakenvelders is de vraag veel groter als het aanbod. Iedere herfst sta ik een week op de beurs in Hardenberg, een week op de beurs in Gorcum, een week in Assen en een week in Den Bosch. Dan spreek je natuurlijk verschrikkelijk veel mensen. Er zijn er dan wel eens die vragen van weet je nog iemand die Lakenvelders wil hebben? Ja er is vraag genoeg, maar als je niet bij de vereniging bent of bij het stamboek raak je ze niet kwijt. Dan moet je net tegen iemand aanlopen. Maar iemand die toch écht iets leuks wil zegt: ‘Ik geef 50 euro meer uit, dan wil ik een stamboek koe hebben’.

Ik ben nu ook net begonnen met Zwartbles schapen. Daar heb ik twee hele goede beesten van gekocht. De ene heeft 87 punten en de andere 88 punten. Dat is vrij hoog. Het zijn twee bij de top behorende schapen. Ze zijn ook door een hele goede ram gedekt. We hebben nu net lammeren. Dat wil ik ook nog verder uitbreiden. Daar probeer ik ook echt goede kwaliteit mee te fokken. Ja dat zit ook in mij. Ik wil proberen dan ook wat goeds te hebben.  

Ik ben nu ook nog een arboretum aan het opzetten, een bomenpark. Ik heb hier vlakbij het museum 85 verschillende bomen neergezet. Sommigen zijn heel snel groot, die heb ik groot gekocht. En er zijn er straks met rood blad en met geel blad en met bont blad. Er zijn bomen bij die komen uit Amerika en uit Japan, de moerascipres en de Japanse notenboom. Als dat zich begint te ontwikkelen, ja dat is prachtig! Bettie zegt altijd dat ik bang ben dat ik niets meer te doen heb.'