Jan Hoff: 'Qua model  en productie waren de Sjerpjes iets beter dan de Bartelema’s'

'Ik was een echte koeienboer. In de oorlog lag de fokkerij praktisch stil. Na de oorlog, in 1946, hebben we twee Friese koeien aangekocht. Niet de duurste, maar wel goede gebruikskoeien. Sjerpje 15  was al een oude koe, maar een  hele beste. Met haar zijn we begonnen en hebben doorgefokt tot Sjerpje 400 zoveel.  We hadden Sjerpjes en Bartelema’s. Qua model  en productie waren de Sjerpjes iets beter dan de Bartelema’s. De gehaltes waren gelijk, maar de productie van de Sjerpjes was iets hoger. We hebben veel Sjerpjes verkocht. Ze zijn de hele wereld over gegaan.  Rond 1980, toen we nummer 300 voorbij waren, hebben we besloten om er één fokstal van te maken en hebben we de Bartelema’s weggedaan. We hebben twee koeien gehad die 100 duizend liter hebben gegeven. We waren numero drie met een 100 duizend liter koe in Twente. Daar hebben we een groot feest van gehad. Dat was in 1969; twee jaar later was de ander aan de beurt. Die koeien waren halfzusters.

Ik heb 40 jaar onafgebroken meegedaan aan de fokveedag in Vriezenveen. Daar heb ik nog een bordje voor gehad. Dat hang daar aan de muur. [Jo: “Hij heeft 16 jaar bovenaan gestaan op de fokveedag.”] Eerst waren we bij de plaatselijke fokvereniging voor natuurlijke dekking. Toen de KI Vriezenveen werd opgericht, zijn we direct overgestapt. Dan kan je ook andere stieren gebruiken. Later is Vriezenveen met Hellendoorn samen gegaan. Dat was ook niet zo’n grote organisatie. Ik heb 16 jaar in het bestuur van de KI gezeten. Ik was voorzitter van de aankoopcommissie. Ik hielp met stieren aankopen.

Van jongs af aan ben ik eigenwijs geweest. Hoe ouder ik word, hoe ik eigenwijzer ik ben. We hadden een stiertje te koop, waarvoor iemand 1875 gulden bood. Ik wou 1900 gulden hebben. Die boer stelde voor die 25 gulden verschil te delen. Ik zei: “Nooit. Dat wil ik er voor hebben, anders gaat het over.” Die man ging weg. “Heb je hem verkocht?”, vroegen ze thuis. Ik zei: “Nee, het zat vast op 12,5 gulden.” “Dat is nu net weer wat voor onze papa! Eigenwijs als je bent.” Drie weken later verkocht ik datzelfde stiertje voor 3500 gulden. Toen was ik ineens niet meer eigenwijs.'