image/svg+xml

Fedde Zijlstra: 'Avebe is altijd een zorgenkindje geweest'

Verhaal

Fedde Zijlstra: 'Avebe is altijd een zorgenkindje geweest'

Plaatje bij verhaal: de_aardappeln_worden_via_een_transportband_naar_de_schuur_gebracht_jaren_80._in_1990_heeft_zijlstra_grotere_apparatuur_gekocht_0.jpg

'Bij de Landbouwvoorlichting stond ik in Dedemsvaart of De Krim soms voor een zaal van tachtig tot honderd man te spreken. Je raakt dan bekend en zodoende werd ik gevraagd voor de districtsraad van Avebe. Ik was toen 32 jaar oud. Na een paar jaar werd ik voorzitter waardoor je ook bij de gecombineerde vergadering zat van alle districtsvoorzitters, samen met het boerenbestuur en de directie van Avebe. Daar werden dingen in de week gelegd, die wij dan richting de achterban moesten verdedigen tijdens de winterbijeenkomsten. Uiteindelijk was ik voorzitter van het district Zuid-Drenthe, Overijssel en Gelderland. Je leidde dan de vergaderingen van de districtsraad bestaande uit vijftien man uit het gebied en één keer per jaar was er een vergadering met alle telers. Bestuur en directie kwamen dan verantwoording afleggen voor het afgelopen jaar. Die vergadering werd altijd gehouden in de Bonte Wever in Slagharen. Soms zat er wel een paar honderd man in de zaal.

Als je als boer aan Avebe wilde leveren kocht je aandelen aan de hand van hoeveel je verbouwde, keer een bepaalde opbrengst. Die aandelen gaven een leveringsrecht en een leveringsplicht. Als je wou uitbreiden, kocht je er weer wat bij. Tijdens mijn hele carrière is Avebe altijd een zorgenkindje geweest. Zetmeelaardappelen vielen onder de Brusselse garantieprijzen, dus moest Avebe bijvoorbeeld 14 cent uitbetalen. Als dat niet lukte moesten de boeren bijbetalen, want anders hadden ze een paar miljoen verlies. Je beurde dan bijvoorbeeld maar 12 in plaats van 14 cent.

Toen ik districtsvoorzitter was, heb ik veel uitleg moeten geven over het debacle van Avebe in Frankrijk. De directie had een fabriek gekocht in het Franse Chamtor om daar inuline te produceren, maar het liep voor geen meter. Het leverde een verlies op van tachtig miljoen gulden. Ik heb eens uitgerekend wat ons dat als boeren heeft gekost. Daar kon je een mooie auto of trekker voor kopen. Over de aankoop van die fabriek heb ik pittige discussies gehad met toenmalig bestuursvoorzitter Arie Brouwer. Hij werd dan altijd kwaad en dreigde met opstappen, maar op één of andere manier kwam hij er altijd mee weg. Later was ik een keer met een vriend in Noord-Frankrijk toen we een combine op het land zagen rijden. We raakten met die boer aan de praat en hij vertelde ons dat verderop tegen de horizon hun suikerbietenfabriek stond. Daarnaast stond nog een fabriek die ook van hen was. "Ga er maar eens kijken", zei die boer. Wij er heen, maar toen zagen we ineens Chamtor op de borden staan. Hadden we die oude fabriek van Avebe per ongeluk nog gevonden ook. Een heleboel steentjes die hier staan zijn van ons, zeiden we toen.'

Trefwoorden:Landbouwcoöperatie, Omgeving, Project Streekcultuur
Periode:1970-2000
Locatie:Balkbrug
Thema's:Landbouwcoöperatie

Reacties

Er zijn nog geen reacties op dit item

Plaats een reactie

Velden met een zijn verplichte velden.