image/svg+xml

Dinie Oosterveld: 'Je kunt niet je eigen leven leiden'

Verhaal

Dinie Oosterveld: 'Je kunt niet je eigen leven leiden'

Plaatje bij verhaal: 21_bruidskoe.jpg

‘Herman en ik hebben elkaar leren kennen in Almelo, door het dansen. We hebben we 7 jaar verkering gehad. We woonden en werkten allebei bij onze ouders op de boerderij. In 1964 zijn we getrouwd. We hebben een feest gehouden bij Van de Laan in Borne. Daar zaten er 150 aan tafel, een echte boerenbruiloft. Ik kreeg een bruidskoe mee. Het was geen pretje om bij je schoonouders in huis te trekken. Ik kwam uit een heel ander gezin. Je had andere gewoontes dan zij hadden. Tegenwoordig mag je alles zeggen wat je denkt. Dat was vroeger helemaal niet. Je moest je stilhouden. De sociale controle was heel sterk: “Wat zou de buren er wel niet van zeggen?” Als mijn schoonvader niet zo jong was overleden, was hij tot op zijn oude dag de zegsman gebleven. Zo gaat dat in Twente. Dat zie je nog heel veel. Er vallen soms zelfs generaties tussen weg. Een oude baas van 80 die het nog steeds voor het zeggen heeft, met een zoon erbij in. De kleinzoon krijgt dan later het bedrijf. Dat hebben wij nooit meegemaakt. Vrienden van ons uit het Westen snappen daar ook niets van. Dat kennen ze niet. Ook in Drenthe gaan de ouders op een gegeven moment van het huis. Daar waren op het Twentse platteland geen middelen voor.

We woonden samen met mijn schoonmoeder in het voorhuis. We deelden het hele huis. Alleen de slaapkamer was apart. Ik hielp met voeren en melken. Mijn schoonmoeder deed de huishouding, tenminste wat het koken en de boodschappen betreft. Er kwam een kruidenier aan huis om de bestellingen op te nemen. Aan de groentetuin mocht ik ook niet komen. Binnenshuis deed ik de schoonmaak en de was. Toen onze Gea was geboren, ging de wasmachine stuk. We hadden een ouderwetse Miele: een houten kuip met een draaimechanisme erin. Ik vergeet het nooit: ik wou zo graag een volautomaat hebben. Maar dat mocht niet: “Die dingen draaien niet goed.” Voor 100 gulden kwam er een nieuwe kuip. Toen Egbertine werd geboren, kreeg ik mijn volautomaat van mijn moeder. “Nu houdt het op”, zei ze. Mijn ouders waren wat dat betreft wat moderner. Ja, je was nooit op jezelf, kunt niet je eigen leven leiden. Dat is zo jammer. Je moest altijd rekening houden met. Tot haar overlijden in 1999 aan toe heeft moeder bij ons in huis gewoond. Ze was inmiddels 89. Ja, dat was wat. We hadden er ook wel veel gemak van, met oppas enzo. Als we op het land bezig waren, was het ideaal dat oma bij huis was. Maar je had geen privacy. Als er familie of vrienden kwamen, zat zij als eerste in de kamer. Dan was ik het dienstmeisje. De meeste familie was ook al bejaard. Die stonden om 7 uur op de stoep en gingen om 10 uur, half 11 weer naar huis. Dan moesten wij maar zorgen dat we om 7 uur klaar waren.’

Trefwoorden:Inwoning, Project Streekcultuur, Familie
Personen:Dinie Oosterveld
Periode:1964-1999
Locatie:Zenderen
Thema's:Inwoning

Reacties

Er zijn nog geen reacties op dit item

Plaats een reactie

Velden met een zijn verplichte velden.